රනින් බැන්ද මල් යායක්
නිබඳ සුවඳ දෙන දැහැනක්
හද පවසයි ගී දහසක්
වන මල් පලදන්නද මා
නෙලුමෙන් සරසන්නද මා
මුවගින් සිනසෙන්නද මා
සිතම නුහුරු වී දැන් මා
යනෙන විටදි දාවා ල යේ
දැනුනා පෙම ඇගේ ළයේ
රණ මයුරෙකු මගේ කයේ
පෙමින් වෙලී දිවා රැයේ
කවි පද නවතනු මට බෑ
නුඹේ මතකය සඟවනු බෑ
හද බැදි පෙම පුද දෙනු බෑ
කිමද බයයි දුක් වෙනු බෑ
No comments:
Post a Comment