Wednesday, December 12, 2012

තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන


දැණුනූ ගින්දර කඳුළු රදවන
හදක රාවය තෙලි තුඩට ගෙන
මවන අරුමය මටම නොතෙරෙන
ලඟට ඇවිදින් කියා දෙනු මැන

විටක බබලයි ඇස් තුටින් පින
කඳුළු පුරවයි නුඹව සිහි වෙන
පද ගලා යයි තාල බිඳි මින
තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන

No comments:

Post a Comment