Saturday, December 15, 2012

ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන


නැග එන සුලන් රොද සිමිහිට ගත තවන
දා බිදු එකින් එක පවනට මුසු කෙරෙන
මා හට උරුම බව පසකව හද නගින
ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන

බල මහ පොලව සුරතල් කර නංවාපු
මහ ගස් තේජසින් වැජබී රන්දාපු
සිසිලස සමග කඳු හෙල් මන බන්දාපු
නැත අද අගය මනු සතුනට අං ආපු

අද නෑ වන පෙතක, අගයක් අප සිතට
නැහැ අදහසක්, දිය ගඟුලක කිමිදෙන්ට
සිත ඇති සතුට මිල මුදලින් වැජබෙන්ට
හැර යනදාට වස්තුව ඇරගෙන යන්ට

No comments:

Post a Comment