Monday, July 7, 2014

නොහැකී වේද

දරා මහමෙරක් පෙම්ලොව
මගේ ආදරේ පාමුල
පාළු දැනෙන හිත අබියස
බලා ඉනු කෙසේ...

හිතට හොරෙන් නෙත කඳුලක
පැටළ,වෙමින් දුක සිහිනෙක
දරා ගන්නේ මහ පාළුව
කෙලෙස මම ප්‍රියේ..

උදේ, හවා සිත මිලිනව
යදියි ආදරේ උනුසුම
කෙදින කොතන මම ලබනුද
නුඹේ ඔය සෙනේ...

කියන් මගේ පන, රන් කඳ
නොහැකී වේද, තිට එන්නට
දමා සියලු සැප සම්පත්
හනික මා කෙරේ.....

No comments:

Post a Comment