මන (මනස)

සිහින සුදු කළු අතර තෙරපෙන
හුදකලා වූ, ලොවක ගැවසෙන
නුඹේන්, ලං වී අසමි සෙමිහින
කොහිද නුඹ සිත, විටක රැවටුන

කළු වළාවන් අතර ගැවසුන
රිදී ඉර මම, එළිය විහිදුන
මිනිස් විස දුම් වැදී වියකුන
සිතකි අද මම, ලොවේහි තනිඋන

කෙලෙස වලකනු හිනා පොදි, එන
උඹේ ජිවිත කතා, දැනගෙන
නැගී හිටහන් ගසා කුණු, ඝන
වසන්නට තැත් කරන කල, දන

වෙයන් සවියක් ඇති තැනට, හෙන
දියන් හෙවනක් නැති තැනට, දැන
ගනින් සිනහව බලෙන් නොව, දෙන
දිලෙයි නැවතත් නුඹේ ඔය, මන