රන් මිණි සිනහ රන්දා
සතොසින් දෑත බන්දා
වරෙන් යං නන්දා
දෑස වී මගේ, ලොවම කැන්දා
අතින් අත රන්දා
හිතුත් එකිනේක බන්දා
වෙමි නුඹේ, බිරින්දා
මගේ කටහඬ, නුඹම හන්දා
---------------------------
යන මේ යුවල මඟ
දුවනා ලොවම අතහැර
දුටුවිට අසති හද
කොහිද සතුටක් මෙවන් මීහිපිට
අන්ධ ඔහු පින්බර
හෙලා හද නෙත් ඇය දෙස
ගොළු වුවත් ඇය අද
කෙලෙස වසනුද හදේ රාවය
No comments:
Post a Comment