උඹට

බොරළු කැට, ලී පියන් මත වැටි නඟන හඬ
සිත පෙලයි, යලි යලිත් නුඹට නෑසුනත්, අද
හඬන මව, පියා සොහොයුරුත්, ඉකි ගසන කල
අපි හිඳිමු ගල් ගැසි උඹේ මතකයන් මැද

පෙර දවස, එකට පාසල් ගියපු වාරයද
කට්ටි පැන උඹ එක්ක ඔහේ ගිය කාලයද
සිල්බරන් කොටන් උඩ, දිය වෙච්ච දහඩියද
නැවත යලි එන්නේ නෑ, මතක නම් කෙතරම්ද

යමි යන්න හැරදමා උඹේ, උඹ නැති සිරුර
යළි එන්න මීවිතක් රැගෙන යම් මතු දවස
හීනියට සෙට් වෙලා අපේ උන් ටික එක්ක
දුක එක්ක කලතන්න සිනහා මතකෙට නතුව