දුම් බරිත මද සුලඟ

දුම් බරිත මද සුලඟ
පරදාවී මද සිසිල

ගනු කෙලෙස හුස්ම පොද
දුහුවිලිය සැම තැනම


කරකැවෙන මීටරය
සුදු ඉරෙන් පනින කල


නැගෙන්න හෙණ හඬ වැනිය
රිය සකෙන් නැඟෙන හඬ

කෙලස ජීවත් වෙම්ද
ගොඩ නැගිලි සැමතනම

හෙට නොවෙද පුන් පොහොය
බජව් හඬ හම තැනම

වෙහෙස දැනෙනු නැත

වන මැද රතුවට
හිත හංගාගෙන...
නුඹ ගයනා ගී අසන්න
මා පිං කර නැත...

වට කුරු මල් දෙවට දිගේ
පෙම් තාවුළු මැද,
නුඹ සැංගවී ඇත

රං පත් යුග හංගාගෙන
වැදී පාළු වූ ගෙපලක
ලොවෙන් වහන් වී තනිවම
නුඹ සැංගවී ඇත

දහඩිය බිඳු මඩ පාටින්
මා ගත නිතිනෙන් ගලමින්
තවමත් මා වල් මත් වී
නුඹ්ව සොයනු ඇත,
වෙහෙස දැනෙනු නැත.....

අරුමෙකි ලොව මදහස නැගුවා :)

තත්-පර-යක් සිත අතින් වසා ගෙන
නුඹ ගැන පෙම් මල් සිත සඟවාගෙන
නුඹ යන විට මා ඇස කළබාගෙන
මතකයි පෙම් ගංඟා මැව්වා

පසු දිනයක මා නුඹ අත අරගෙන
දුහුවිලි ගංඟා පසු කරවාගෙන
සිහින පොදී බැඳන් සොදුරු ආනාගත
පැතුමන් පැතුවා සිත ඇතුවා

පෙමින් ගුලී කරන් පුතු අත අරගෙන
තව දරුවෙකු නුඹ කුසෙහි දරාගෙන
සුව සැමි සමගින් කදැළි තනාගෙන
අරුමෙකි ලොව මදහස නැගුවා :)

අලුත් පාසැල් වරම දැන් නැතී

උනා දහඩිය පෙඟුණූ කඩමළු
වසා කඳුලක් ඇස් පියන් සතූ
මවා කෙත් වතූ වැව් අමුණු යුරූ
ගසා ගෙන කළු ගලක හිස බරූ

කෙසේ පවසම් බලා සිටි යුරූ
ගෙනත් අස්වනු බැදන් කඳ මළු
කිරිත් උතූරා වැඳ සිතින් බුදූ
ගෙනත් දෙන්නට පොතක් මා දරූ

හමා ආ මහ සුලන් දන්නැතී
මගේ දරුවනුත්, පොතට ලොබ ඇතී
අලුත් පාසැල් වරම දැන් නැතී
ණය වලින් බර වෙලා දැන් අපි

ආදරයෙන් මුසපත් වී

ආදරයෙන් මුසපත් වී
මයේ ලොකෙම දෙවනත් වී
සිහින වලින් වල් මත් වී
බලා හිදින මා

රන් සෙසත් අරගත් දෙන්
මල් පාවඩ ගෙන එත් දෙන්
මලින් මලට යෙන - බඹර කුමරු මෙන්
මේ ලොව මා පිලිගත් දෙන්

ආදරයෙන් මුසපත් වී
මයේ ලොකෙම දෙවනත් වී
තුරුණු සිහින පොදී, මා සිත බැදගෙන
මා සිහිනෙන් ඔහේ ඉත් දෙන්

නුඹ වීය පාවෙන රේණු ලමිස්සී

සුළං කපොල්ලක අග මා ඉද්දී
නුඹ වීය පාවෙන රේණු ලමිස්සී
පාවී ආ නුඹ මා හද රැස් දී
මතකයි සුවඳක් හැමුවා යත් දී

මදහස පෑ නුඹ සිහින් මුවැත්තී
සෙනෙහස උරුමයි සිතුවා සිත් දී
බලනා කළ මම දැහැන මෑත් වී
නුඹ මට තරුවකී පොලවේ ඉද්දී

සුළං කපොල්ලෙන් මා ද ඉවත් වී
සුසූම් පොදක් ගෙන බර වී ඉද්දී
පා වී ආවේ සමනළ රෑස් දී
නැවතත් මා සිත දැහැනක පැටලී

ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන

නැග එන සුලන් රොද සිමිහිට ගත තවන
දා බිදු එකින් එක පවනට මුසු කෙරෙන
මා හට උරුම බව පසකව හද නගින
ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන

බල මහ පොලව සුරතල් කර නංවාපු
මහ ගස් තේජසින් වැජබී රන්දාපු
සිසිලස සමග කඳු හෙල් මන බන්දාපු
නැත අද අගය මනු සතුනට අං ආපු

අද නෑ වන පෙතක, අගයක් අප සිතට
නැහැ අදහසක්, දිය ගඟුලක කිමිදෙන්ට
සිත ඇති සතුට මිල මුදලින් වැජබෙන්ට
හැර යනදාට වස්තුව ඇරගෙන යන්ට

තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන

දැණුනූ ගින්දර කඳුළු රදවන
හදක රාවය තෙලි තුඩට ගෙන
මවන අරුමය මටම නොතෙරෙන
ලඟට ඇවිදින් කියා දෙනු මැන

විටක බබලයි ඇස් තුටින් පින
කඳුළු පුරවයි නුඹව සිහි වෙන
පද ගලා යයි තාල බිඳි මින
තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන

ලා රොස තොල් පෙත්ත

රණ මියුරූ රණ හංස පරදාවී, නුඹ
වන වැදුනු මන පුෂ්ප මැලවේවී දැක
ඇස ගැටුනු තත්පරය හද ගැහුනූ රඟ
වැටහෙවී යම් දිනක කන තැබූ විට

ලා රොස තොල් පෙත්ත හා නයන යුග
කෙලි ලොල්ව පොපියද්දී හිත බැදෙන පෙම
මම කෙලස පවසම්ද කියනු මට සඳ
බලා තෙරුම් ගන්න මගේ දෑස නුඹ .....