දුම් බරිත මද සුලඟ

දුම් බරිත මද සුලඟ
පරදාවී මද සිසිල

ගනු කෙලෙස හුස්ම පොද
දුහුවිලිය සැම තැනම


කරකැවෙන මීටරය
සුදු ඉරෙන් පනින කල


නැගෙන්න හෙණ හඬ වැනිය
රිය සකෙන් නැඟෙන හඬ

කෙලස ජීවත් වෙම්ද
ගොඩ නැගිලි සැමතනම

හෙට නොවෙද පුන් පොහොය
බජව් හඬ හම තැනම

වෙහෙස දැනෙනු නැත

වන මැද රතුවට
හිත හංගාගෙන...
නුඹ ගයනා ගී අසන්න
මා පිං කර නැත...

වට කුරු මල් දෙවට දිගේ
පෙම් තාවුළු මැද,
නුඹ සැංගවී ඇත

රං පත් යුග හංගාගෙන
වැදී පාළු වූ ගෙපලක
ලොවෙන් වහන් වී තනිවම
නුඹ සැංගවී ඇත

දහඩිය බිඳු මඩ පාටින්
මා ගත නිතිනෙන් ගලමින්
තවමත් මා වල් මත් වී
නුඹ්ව සොයනු ඇත,
වෙහෙස දැනෙනු නැත.....

අරුමෙකි ලොව මදහස නැගුවා :)

තත්-පර-යක් සිත අතින් වසා ගෙන
නුඹ ගැන පෙම් මල් සිත සඟවාගෙන
නුඹ යන විට මා ඇස කළබාගෙන
මතකයි පෙම් ගංඟා මැව්වා

පසු දිනයක මා නුඹ අත අරගෙන
දුහුවිලි ගංඟා පසු කරවාගෙන
සිහින පොදී බැඳන් සොදුරු ආනාගත
පැතුමන් පැතුවා සිත ඇතුවා

පෙමින් ගුලී කරන් පුතු අත අරගෙන
තව දරුවෙකු නුඹ කුසෙහි දරාගෙන
සුව සැමි සමගින් කදැළි තනාගෙන
අරුමෙකි ලොව මදහස නැගුවා :)

අලුත් පාසැල් වරම දැන් නැතී

උනා දහඩිය පෙඟුණූ කඩමළු
වසා කඳුලක් ඇස් පියන් සතූ
මවා කෙත් වතූ වැව් අමුණු යුරූ
ගසා ගෙන කළු ගලක හිස බරූ

කෙසේ පවසම් බලා සිටි යුරූ
ගෙනත් අස්වනු බැදන් කඳ මළු
කිරිත් උතූරා වැඳ සිතින් බුදූ
ගෙනත් දෙන්නට පොතක් මා දරූ

හමා ආ මහ සුලන් දන්නැතී
මගේ දරුවනුත්, පොතට ලොබ ඇතී
අලුත් පාසැල් වරම දැන් නැතී
ණය වලින් බර වෙලා දැන් අපි

ආදරයෙන් මුසපත් වී

ආදරයෙන් මුසපත් වී
මයේ ලොකෙම දෙවනත් වී
සිහින වලින් වල් මත් වී
බලා හිදින මා

රන් සෙසත් අරගත් දෙන්
මල් පාවඩ ගෙන එත් දෙන්
මලින් මලට යෙන - බඹර කුමරු මෙන්
මේ ලොව මා පිලිගත් දෙන්

ආදරයෙන් මුසපත් වී
මයේ ලොකෙම දෙවනත් වී
තුරුණු සිහින පොදී, මා සිත බැදගෙන
මා සිහිනෙන් ඔහේ ඉත් දෙන්

නුඹ වීය පාවෙන රේණු ලමිස්සී

සුළං කපොල්ලක අග මා ඉද්දී
නුඹ වීය පාවෙන රේණු ලමිස්සී
පාවී ආ නුඹ මා හද රැස් දී
මතකයි සුවඳක් හැමුවා යත් දී

මදහස පෑ නුඹ සිහින් මුවැත්තී
සෙනෙහස උරුමයි සිතුවා සිත් දී
බලනා කළ මම දැහැන මෑත් වී
නුඹ මට තරුවකී පොලවේ ඉද්දී

සුළං කපොල්ලෙන් මා ද ඉවත් වී
සුසූම් පොදක් ගෙන බර වී ඉද්දී
පා වී ආවේ සමනළ රෑස් දී
නැවතත් මා සිත දැහැනක පැටලී

ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන

නැග එන සුලන් රොද සිමිහිට ගත තවන
දා බිදු එකින් එක පවනට මුසු කෙරෙන
මා හට උරුම බව පසකව හද නගින
ආලය සෙමින් කොදු ඇට පෙල කිති කවන

බල මහ පොලව සුරතල් කර නංවාපු
මහ ගස් තේජසින් වැජබී රන්දාපු
සිසිලස සමග කඳු හෙල් මන බන්දාපු
නැත අද අගය මනු සතුනට අං ආපු

අද නෑ වන පෙතක, අගයක් අප සිතට
නැහැ අදහසක්, දිය ගඟුලක කිමිදෙන්ට
සිත ඇති සතුට මිල මුදලින් වැජබෙන්ට
හැර යනදාට වස්තුව ඇරගෙන යන්ට

තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන

දැණුනූ ගින්දර කඳුළු රදවන
හදක රාවය තෙලි තුඩට ගෙන
මවන අරුමය මටම නොතෙරෙන
ලඟට ඇවිදින් කියා දෙනු මැන

විටක බබලයි ඇස් තුටින් පින
කඳුළු පුරවයි නුඹව සිහි වෙන
පද ගලා යයි තාල බිඳි මින
තනුව වනු මගේ ප්‍රියාවිය මන

ලා රොස තොල් පෙත්ත

රණ මියුරූ රණ හංස පරදාවී, නුඹ
වන වැදුනු මන පුෂ්ප මැලවේවී දැක
ඇස ගැටුනු තත්පරය හද ගැහුනූ රඟ
වැටහෙවී යම් දිනක කන තැබූ විට

ලා රොස තොල් පෙත්ත හා නයන යුග
කෙලි ලොල්ව පොපියද්දී හිත බැදෙන පෙම
මම කෙලස පවසම්ද කියනු මට සඳ
බලා තෙරුම් ගන්න මගේ දෑස නුඹ .....

මට හැකිය මගේ සිතේ - සතුට ලොව බෙදන්නට

සරු සාර කෙත් වතු - මට නෑනේ පිරෙන්නට
ඔටුනු රන් ආභරණ - මට නෑනේ අදින්නට
සිතින් මවමින් මහා - මාලිගා තනන්නට
මට හැකිය මගේ සිතේ - සතුට ලොව බෙදන්නට

මහා ගංඟා ගලා එක් වන්නේ එක තැනට
අප කවුරු කොයි ගියත් ලං වන්නේ මරණයට
ජිවිතේ හරි කෙටියි, වෙයන් ජිවත් හොදට
මට කිව්වේ මගේ, මා පිය තුමන් හදවතට

මම කෙලෙස රඟ දෙම්ද

රඟ මඩල රජ කරන
මොණර රජ මම නම්....

පිල් විදා රඟ විහග
කුරුළු නාදය නම්....

නුඹ හොරෙන් දඩු කොකා
මාන ගෙන ඒ නම්.....

මම කෙලෙස රඟ දෙම්ද
සියුමැලිය පවසම්......

ලොකුම සින්නා මම ම වෙන්නම්.....

තනි තරුව නුඹ නම්
හෙටත් පා යයි නම්
නොවරදා එන්නම්
ඇවිත් නුඹ දෙස බලා ඉන්නම්

එකම මල නුඹ නම්
තනිකම, උරුම නම්
දුරින් මම ඉන්නම්
මලේ හැඩ දැක සතුටු වෙන්නම්

දිය දහර නුඹ නම්
තනිවම ගලයි නම්
ලඟට විත් ඉන්නම්
දිය දහර ලඟ ගසක් වෙන්නම්

සරසවිය නුඹ නම්
පොත් අතට ගන්නම්
සැමදා රැදෙන්...නම්
ලොකුම සින්නා මම ම වෙන්නම්.....

සඳ සාවිය නුඹ.... සඳ කැන් නෙළනා

සඳ සාවිය නුඹ.... සඳ කැන් නෙළනා

මගේ සැල මුතු පෙම ... මනරම් කරනා

සිතුම් පැතුම් මල් .. විකසිත කරනා

සඳ සාවිය නුඹ .... රෑ ලොව වඩිනා

නැහැ අරුමෝසම් .... පියකරු ලළනා

සිනා මල් කැළුම් .... මුතු මෙන් දිලෙනා

සඳත් රැවටිලා .... කැඩපත බැවිනා

තරුත් නෑ අහස ... නුඹ පසු පසිනා ...

සුමුදු මුදු නුඹේ මුතු සිනා දැක ...

නුඹව දුටු කල

නැගෙන සිතුවිලි...

මවයි මා මුව

සොදුරු හසරැලි...

දුරයි නුඹ මට

සොදුර පණ වැනී...

පෙලයි හදවත

ගිනි පුපුරු රැදී...

සුමුදු මුදු නුඹේ මුතු සිනා දැක

සිහින් සතුටක් ලබමි මම අද

නැවත නුඹ ලොව දුක් නැසෙන්නට

පතමි නුඹ ලොව ජය හදින් මම

නුඹ .... ලඳ ......

නුඹ 

ලඳ

සෙනේ පාන මට....

හැම

දින

ඔය පෙම දෙනවද ...

වැහි

නැති

පුරහන් කුඹරට....

නුඹ

මට

පින්නක් වෙනවද....

පසුව ලියමි ....

දැවෙන හිත නිවන

නුඹේ ඔය බැල්ම.....

හීන පොදි බදින

මුතු හිනා රැල්ල.....

විටක මා පෙලෙන

දුක් කදුළු නිල්ල.....

කියන් මන බදින

මගේ සුදු කෙල්ල.....

------------------------

ප.ලි  .... 

අදත් හමුවෙමුද

හීන මැද එකට ....

සුවබර නින්ද රජ කරවයි කර සද්දා

බිඳ බිඳ වැටෙන දා බිඳු සුරතට රැගෙන

වන මල් සුවඳ නොම දුන්නත් හිත නිවන

දැන ගන් නුඹත් වැඩකරනා අය විදින

දහදුක් තමයි අප ලොව සැප වත් කරන

රන් මුතු මැණික් නම් ගොඩ ගහලා නොමැති

මුව පිරි නිදහසයි ලොකෙට බරක් නැති

ගේ කටු මැටියි, ගෙයි හැරෙන්න ඉඩක් නැති

ඒ කිම උවත් ගේ පිරෙන්න සිනා ඇති

නෑ සිත පෙලන්නේ, නෑ කිසිවෙකු රිද්දා

සුවබර නින්ද රජ කරවයි කර සද්දා

මහ මහමග ගියත් බිය සැකයක් නැති හන්දා

ඔහු දිවි ගෙවන්නේ ... රජුනුත් බිය වද්දා

දුටුව විට නුවණැසින් ...

රට විල වූන් සුවඳ - හමන විට මද නලින්

නාස් පුඩු ඇස් වලට - ඉඟි කරයි, අර බලන්

නයන යුග සරසවා - දෙතොල් පෙති පොපියමින්

දෑස, හිත හට කියයි - සීරුවෙන් නුඹ හිදින්

බසෙන් බැස එක එකා - ඈ, ද ඇත පාලුවෙන්

හිත හෙමින් අණ කරයි - දෙපා යුග, දැන් ඇදෙන්

ගිනි ගත්ත ලොව සමග - අසරනව මා හිතින්

අනේ අම්මප හොදා .... - දුටුව විට නුවණැසින් ...

රටකට වේච්චී

සිරි ගුනයෙන් පිරි ලක් මව් මාගේ 

සම කල නොහැකියි කිසි විට ලොකේ

රැකගනු උරුමය අපමන පන සේ

නොම වනසනු අප ඉපදුන දේසේ

මට මතකයි අර ඉස්සර කාලේ

කුරුලු ගීත නද සැරදෙයි දසතේ

අද ඒ විහගුන් රටගිය විලසේ

නෑ නද දෙන්නේ ඉමිහිරි නාදේ

සිත සුලං රැලි දසත හමද්දි

වෙල් ඉපනැලි වල මිහිර මතක් වි

හදවත හඩවයි අද අව් රශ්මි

නැහැ අර සීතල නළ අද අහිමී

අද ජාතික ගී, මව් හඩ දෙද්දී

අවජාතක උන් පය ලෙල වද්දී

මා හද ජාතික ආලෙන් තෙත්වී

කිම විමසයි මේ රටකට වේච්චී

විදීනා වෙදනා දන්නේ පෙණ පිඩලී......

රළ පෙල නතුව නොපෙනෙන පවනට රළුව

පෙණ මුසු වෙරල තෙමවයි තව තව වැඩිව

නැහැ කිසි වගක් පෙණ කැටියට මින් මතුව

මැරි මැරි යලිත් උපදි රළටම         හසුව

දුටුවම සුන්දරයි පෙණ කැටි බිදෙන යලී

විසිවෙනු සැඩයි පිනි බිදු වැනි පෙණ කැබලී

නැහැ කිසි වගක් වෙන කාටත් දුක සැලලී

විදීනා වෙදනා දන්නේ පෙණ පිඩලී......

සැගව ඇත කොහෙවත්...

සවන් පිනවන හඩක් ඇසුමට
පින් මදිද තවමත්...
ඇසම රදවන රුවක් දැකුමට
කිමද මේ වෙහෙසක්..

ලය බැදෙන පෙම සිතට වැඩුමට
නැතිද හොද නැකතක්..
රැයෙ තනියම පාලුවෙන් මම
නැහැනෙ තව කිසිවෙක්...

අමාවක සද මෙන්ම මා පෙම 
සැගව ඇත කොහෙවත්...
ඇගිලි ගනිමින් සිටිමි මා හද
කෙදිනදො පොයක්...

වැලලි මුතු පර අස්සෙන්.. සුරැකිව නොපෙනි තිබ් දෙන්

තනිව ගලන දුක හංගා.. තලා පෙලමි හද සන්තා

රනින් මැව්ව ජය ගංඟා.. ගලා යවමි ඔහෙ යන්ටා

සිතින් වසන් කර හංගා.. මා පෙම ඔරුවක නන්වා

යවමිය රුවලක් බන්දා.. කුණාටු සයුරක සුන්ගා

දල රළ එය බිලිගත් දෙන්.. සුනු විසුනුව යා යත් දෙන්

මෝරුන් වට කරගත් දෙන්.. කා කා උන් කා ගත් දෙන්

මුහුදු පත්ල යට යත් දෙන්.. ගිල්වී නොපෙනිම යත් දෙන්

වැලලී මුතු පර අස්සෙන්.. සුරැකිව නොපෙනී තිබ් දෙන්

කුණාටු සයුරක සරනා.. කෙලිලොල් පෙම් මුදු රසිනා

සිතා මතා නුඹ කරනා.. යා හැක නොසිතූ ලෙසිනා

රසින් පෙලෙන රඟ දැනෙනා.. සේ ආපසු දුක ගෙනෙනා

කරවම් ආලය ළලනා.. උමතු ලෙසින් සිත බදනා

සිනා සෙනු මැන මට බලන්නට

සොදුරු දැසට කදුල තහනම්

කදුලු මෙතරම් හද පෙලයි නම්

සිනහ උතුරන මල් තිබේ නම්

වහා පවසනු ගෙනත් දෙන්නම්

එපා ඔය ලෙස දුක් විදින්නට 

බලා ඉනු බෑ නුඹ හඩන විට

සිහින් මුදු සොද සිනා මුසු කොට

සිනා සෙනු මැන මට බලන්නට

ලතාවට නුඹ පාද තබමින

ඇස් පියන් සෙම සෙමින් වසමින

ඇවිත් ලගටම මහද ගැසෙමින

හීනයක්දො සිතේයි සැබවින

ලොවම දිනුවා සේ සිටිමි මම

දැනෙන පාළුව හිතේ ගුලිකර
පාළු සොහොනක සගවමිය මම...

දෝර ගලනා සෙනේ කැටිකර
වක්කඩක් අග සගවමිය මම...

රුදුරු වෙසකින් මුවම වටකර
සිතට චපළව හිනහෙමිය මම...

සිතත් රවටා ලොවම නැතිකර
ලොවම දිනුවා සේ සිටිමි මම...

වැටෙන කදුලැලි ඇස් අගින් නොව
හදවතින් රූරා හඩමි මම...

සිතට ඇව්ටිලි කරන සිතැගිලි
සොය සොයා වළලා දමමි මම...

ළයට නොම හිමි සිහින් පෙම් දළු
කඩ කඩා දර මිටි බදිමි මම...

නුඹව නොම හිමි ලොවක් අද්දර
සිත සිතා ලත වෙමිය මේ මම....

මගෙන් දුර ගොස් නෙවෙද මිහිරිය ...

මවා සිහිනෙන නුඹේ සුදු වත 

සැතපිලා සුව වින්ද යහනේම

බල බලා පෙර වින්ද පෙම් සුව

රැවටිලා ඉමි යලි එතැයි නුඹ 

සැදැ සමයක නුඹේ අත ගෙන

මුහුද අබියස නළල සිප ගෙන 

මතකයි දිව යන්නේ පෙර දින

ඇරඹි පෙම ගිලිහිලා නොදැනිම

යලිත් දවක නුඹේ අතගෙන

වැව් ඉවුර ඉම සෙවනේ හිදගෙන

සුපෙම් සුව විදිනට සිතත් මම

මගෙන් දුර ගොස් නෙවෙද මිහිරිය ...

මගෙ දිවි ගඟේ සුන්දරතම නුඹ වන්නා

රඟ දෙන මතක පොදි වැල් එක එක මත්තේ..

පැටලී වෙලී හද මංමත් වී,  අස්සේ ....

ගෙතේනා වචන හද පත්ලෙම බැස ගත්තේ....

කියනා කෙලෙස හද ආලය ඇත සිත්සේ....

නෑ රෑ නින්ද එන්නේ වත් අහලකට

පෙර දින මතක ගෙන යන්නවා සිහිනෙකට

හිදුමට කැමති මුත් දිවි ඇති තෙක් එමට

ඉන්නේ කෙලෙස මතකය නුඹේ වැද සිතට

ගංගා ගලා ලා යනවිට හමු වන්නා

සුන්දර සාරවත් පෙදෙසක් වන් වෙන්නා

මගෙ දිවි ගඟේ සුන්දරතම නුඹ වන්නා

ආයෙත් පාළු සොහොනක් අද්දර වැන්නා

තනි තරුව නුඹ නොවෙද - මගේ ලොව පායනා

තනි තරුව නුඹ නොවෙද - මගේ ලොව පායනා

හිරු අවර ගිය විගස - කලුවරේ දිලිහෙනා

නිදි යහනේ නිදි නැතිව - විටක මා සිනසෙනා

නුඹ නැතිව ගෙවන රැය - හීනයකි කල්පනා

නුඹේ සුවද නුඹේ සුවය - මලක ගති පරදනා

නිල් දෙනෙත රතු දෙතොල - සොබාදම් රසදෙනා

වට කුරුව පුලුළුකුල - ටිකිරි ලිය සමවෙනා

කිමද මේ නිහඩ බව - මා සිතට වද දෙනා

ඇසුනු සර සර හඩින් - විගස මා ඇහැරෙනා

දුටුව දේ සිහිනයකි - යලිත් ඇස් පියවෙනා

රළ බිදෙන සේ යසට - නුඹත් අර හින හෙනා

නැතිද නුඹ හැබහින්ම - මා ලඟට ලංවෙනා

යනෙන විටදි දාවා ල යේ ....

ළැමැද නුඹගේ සුව යහනක් 

රනින් බැන්ද මල් යායක්

නිබඳ සුවඳ දෙන දැහැනක්

හද   පවසයි   ගී     දහසක්

වන මල් පලදන්නද මා

නෙලුමෙන් සරසන්නද මා

මුවගින් සිනසෙන්නද මා

සිතම නුහුරු වී දැන් මා

යනෙන විටදි දාවා ල යේ 

දැනුනා පෙම ඇගේ ළයේ

රණ මයුරෙකු මගේ කයේ

පෙමින් වෙලී දිවා රැයේ

කවි පද නවතනු මට බෑ

නුඹේ මතකය සඟවනු බෑ

හද බැදි පෙම පුද දෙනු බෑ

කිමද බයයි දුක් වෙනු බෑ

මගේ ලොකයෙ අලුත්, පෙම් මලකි පවසන්න

අහස් කුස හිස් වෙලා, තරුත් හෝදන් ගිහින් 
ඉයේ රෑ මහ වැස්ස නපුරු වීලා තදින්
හදවතට ඉකි බින්ද, මලුත් පරවී ගොසින්
හිත ලඟම නැවතිච්ච නුඹත් අද දුර ගිහින්


සුදු පාට මල් වැටුනු පිච්ච ගහ යට ඉදන්
නුඹ ගෙතුව කවි සින්දු මතකයට පොදි ගසන්
බලා ඉන්නා ඇයට වෙන ලොවක් නැති හෙයින්
ලොකයට නොපෙනෙන්න, ඇවිත් සකි නුඹ බලන්


උරුම ලොව මා නොවන බව ඇයට පවසන්න
පවසලා හෙමිහිටම ඇයට කියලා දෙන්න
මා ඇවිත් ගිය විටෙක වෙන්නෙ දුක ලියලන්න
මගේ ලොකයෙ අලුත්, පෙම් මලකි පවසන්න

සිහින් දෙකොපුල්, ආල වඩමින්

ගියත් නුඹ විගසින් 

සලා ඉඟ සුඟ මැනවින්

මයේ හිත සැනකින්

කෙලෙස දෙනු ළඳ, නුඹට මෙලෙසින්

ගත හැකත් අතකින් 

මිටින් ගෙන ඉඟ රහසින්

කියන් නුඹ මෙලෙසින්

කෙසේ ඉනු ළඳ, ලොවට රහසින්

 

ප්‍රියකරුය සැබවින්

දෙව් ලියක් විලසින් 

ඉවත ලනු කෙලෙසින්

සිහින් දෙකොපුල්, ආල වඩමින්

 

ලොවම ඔහේ ඉත් දෙන්

කතා හදමින් සද්දෙන්

නුඹත් නුඹේ අස්නෙන්

නැගිට එනු ළඳ, මගේ පස්සෙන් ...  

කනට කොදුරා කියනු - නුඹ ඉන්නේ සැනසිලා .....

තරුත් අද ගෙට වෙලා - රෑ අහසේ නෑ වළා

අදුරු බර මගේ දිවිය - ලෙසම සඳ සැගවිලා

සදෙන් සඳ කැන් නෙලුව - අතීතය ගොළු වෙලා

හදේ අදුරුම කොනක - සතුට යට පත් වෙලා

හෙණ ගහන මහ වැස්සේ - කුඩේ යට සැගවිලා

පහු කරපු දිය කඩිති - අද වෙද්දී වේලිලා

හීනියට හීතලට - නුඹත්  මට ගුලි වෙලා

සිව් වසක අතීතය - අදත් හිත බර වෙලා 

නා මලින් සෙනහසින් - පැතුව පෙම සැගවිලා

වෙන අයෙකු සමග නුඹ - එක ගෙදර තනි වෙලා

දුක දරා ගන්නවත් - එක් වරක් හමුවෙලා 

කනට කොදුරා කියනු - නුඹ ඉන්නේ සැනසිලා .....

නුඹ මට දුරයි එය පිලිගන් මයේ සුද්දී..

උණුසුම නුඹේ හොරු අරගෙන ගියාදෝ
මලක මෙලක නැති වී පර උනාදෝ
සිත අබියස මතකය ගොලු උනාදෝ
නුඹ නැති ටිකට මා වෙනකෙකු වුනාදෝ


ලාහිරු හොරෙන් බැස යනවිට ක්ෂිතිජ ඉමේ
අත ගෙන නුඹේ පෙර දවසෙදි ගෙවුන පෙමේ
උනුසුම තවම ඇත මතකේ සොදුරු කමේ
කවදා කොතැන යලි ඒවීද ගෙවුනු සමේ


හුරතල් සිනා ඇසිපිය යට ලෙල දෙද්දී
නුඹේ මතකයන් මා සිත හොල්මන් වෙද්දී
රා කට්ටකට අමු මිරිසුත් ගැලපෙද්දී
නුඹ මට දුරයි එය පිලිගන් මයේ සුද්දී

පතමි දිවිය සරු වන්නයි

කෙලෙස ගොතනු පද රිසිනා - රුවට නුඹෙ සොද දිලෙනා
ගොතන විටදි පද අමුණා - බයයි මසිත දඟ කරනා

රන් අබරනු පළඳන්නයි - නුඹෙ සියොලග සිපගන්නයි
අත ගෙන ඔහෙ ඇවිදින්නයි - සිත ලොභ වෙද මටම බයයි

මද පවනයි මන බැල්මයි - මුදු කෙලියයි හරිම දගයි
කෝමලයයි සිරියාවයි - හද පිනවයි මා සනසයි

නොලියුනු කවි නොලියන්නයි - නුඹෙ ලෝකය නොකඩන්නයි
මට දුර ලොව නොපෙනෙන්නයි - පතමි දිවිය සරු වන්නයි

මගෙ දිවියට මල් වස්සන

සලන් සුමුදු මුදු සමනල

තටුත් සමග රිසි කෝමල

සෙනේ ගැඹුරු සේ සාගර

යවන් සෙමින් මා පාකර

සරත් සමය අර සුන්දර

කෙසේ විදිමු අපි පෙම්බර

නුඹත් සමග සිත් යාකර

හදින් ගමන් යමු සංවර

සුමුදු සමන් මල් පීදෙන

අන්න බලන් අර ලස්සන

සදෙන් අරන් ආ යෞවන

මගෙ දිවියට මල් වස්සන

තනිකම පාළුවයි මා නිති උරුම උණේ ....

පැතුම් පිරි හදවත බර දැනෙන වෙලේ
නුඹත් ඇවිත් එක් කෙරුවා පැතුම් විලේ
මටත් හොරෙන් පැතුමන් බිම වැටුණ වෙලේ
සමා අයදිමී පව මගේ නොවුන කළේ

සිහින මැදින් දිව යන විට සුන්දරය
පතන සිහින බිම වැටේද්දි ගින්දරය
කල් යල් බලා ගනු තීරණ මසුරන්ය
අද දුක් විධිමත් හෙට ජය පිණිසමය

තනිකම පාළුවයි මා නිති උරුම උණේ
නුඹ ඇවිදිනුයි හද පැල්පත එකලු කළේ
නැහැ කිසි දොසක් නුඹෙ කිමට රත්තරනේ
එකගෙයි වසනු බැරී හන්දයි මෙහෙම උණේ

යන එන දෙපස මල් සුවදින් සුපිපෙන්නයි
කරනා සෑමදේ නුඹහට හරියන්නයි
සමගිය සාමදානය නිති සිත පිබිදෙන්නයි
පතමිය දිවිය නුඹේ සැම විට සරු වෙන්නයි

ඇවිදින් අලුත් අවුරුදු කුමරුන් කවුරූ

වන රුක් දරා පල අතු අග නෙක අයුරූ
සත හේ තෙමො අනු නාදෙන් වී මිතුරූ
ගම වෙත් සිරිත් සිරියෙන් වී ලොව මියුරූ
ඇවිදින් අලුත් අවුරුදු කුමරුන් කවුරූ

වන පෙත හමත් සියුමැලි මද නළ සුමුදූ
නාදය කොහො හද නන්වති සැම සිනිදූ
කාලය ගෙවෙයි හමනා සුවධන් සැසදූ
අතිරස බැදෙයි සැම ගෙදරම රස පැරදූ

සැම දිදුලවයි නෙක නෙක පාටින් බැබලූ
සංතෝසයයි සිනහව පොඩි දුව වැටලූ
නැවුම් සුවද දෙන ගවුමින් ඇද පබලූ
ඔලිඳ කෙලී ඇය මැදිවී පොඩි යහලූ

සුසැට මායම් මගේම වේ නම් ...

සමයන් නොමවෙන් නුඹ නම් මනරම්
එකව ගෙවෙන රැය සැපැබිදි වන්නම්
යන්ට තනන්නට සිතන්ට හොද නම්
කද මලු බැදගෙන ඔබ හමුවෙන්නම්

කන්ට අදින්නට බොන්ටත් දෙන්නම්
සුසැට මායම් මගේම වේ නම්
වත්ත මයිමෙන් මා ගොඩ වෙන්නම්
රැය ගෙවෙණා කල පාළුව ඒ නම්

රස මිවිත උඹේ දෙපුලෙ තවන්නයි
මායම් ඇස් දෙක වත්තම් වෙන්නයි
රූප ශොභාවට සිත ගිනි ගන්ටයි
කියපන් රන් කද මා හෙට එන්නෙයි.. 

විමසිලි ඇසින් .....

යම යම බලා ඉදිරියටම නොබා පසූ
කදු හෙල් මහා ගංඟාවන් තබා පසූ
එක් එක් වැටකඩුළු බිදලා නොයෙක් හසූ
ජීවන ගමන ගෙනයනු සරු බවෙන් මුසූ

වැතිරී කටු කිනිති සැම තැන ජීවිතය
විමසිලි ඇසින් බලලා නිසි සාධකය
දමලා ගසන ලෙස නොම වී ජීවිතය
නිසි තැන කලට වෙලාවට යා යුතුය

රන් මුතු මැණික් දේපල තිබුණත් මොටද
හද සැනසුමත් වේලාවත් මවන්නද
දුප්පත් පැලක රතු හාලේ බතක් සොද
නිදහස් ලොවක හිදුමට සොද කලක් වෙද...? 

පතා ඉන්නෙමි සිහිනයෙන් මම්

දරා නෙතු අග සතුටු කදුලක්
මවාගෙන නුඹේ සුරත මොහොතක්
දරා ගන්නට නොහැකි වුවත්
පතා ඉන්නෙමි සිහිනයෙන් මම්

සරා සඳ මට අහිමි වුවත්
සිතුම් පොදි කදු වැටි තනයි නම්
සිහින මවමින් සතුටු වෙන්නම්
මගෙ කුමරිය නුඹ නොවෙ නම්

රටාවට බැදි සිහින වන්නම්
කලාවට නැති මවන සිත්තම්
සිතින් සිතමින් දිවි ගෙවන්නම්
නුඹේ දිවියේම මල් පිපේ නම්