Wednesday, December 10, 2014

මනු දෙවුන්

වැටෙන කඳුලට නැතිව ලොබ කම්
හඩමි හෙමිහිට අඳුරේ මැදියම්
නගන කෙදිරිලි ඇලුනු බඩ, සම්
කෙලෙස ඉන්නද, උහූලාන මම්

පියා විරසක වෙලා ගොසිහින්
මවත් ලෙඩ ඇද ගාව කහිමින්
මමත් මඟ දෙස බලා, නිතැතින්
එනතුරා මනු දෙවුන්, මෙලොවින්


Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)