Wednesday, February 10, 2016

තනිය


තබා පෙම් සුවඳක් හදේ අග නුඹ, ලොවම කළඹා වගේ පිණි බිඳුවක් ගියේ වියැකී කිමද මන්දා පුළුල් උර මඩලේ නැතිද කඳුළැල්, කැළැල් රැඳිලා මගේ හද පතුලේ ගලයි ලේ අද , තනිය දැනිලා හිරුත් නැති විලසේ කළුවරයි මගේ, ලොවම මිදිලා තවම මම අඳුරේ කුරිරු යුද්ධය මැවෙයි ඇඳිලා පිදුන දස දහසේ නෙළුම් මල් පෙති එකට බැඳිලා උනුත් නෑ පොළවේ පරව මෙලොවෙන්, අනේ මන්දා

No comments:

Post a Comment